30 տարի առաջ` 1993 թվականի հունիսի 12-ին նա միացավ հավերժությանը։ Նա արգելված անուն է մեր ներքին ու արտաքին թշնամիների համար, ինչպես նաև` այս հարթակում։ Սակայն մեր թշնամիները չգիտեն մի պարզ բան. այն, որ ինչքան էլ հերոսների սրբազան անունները արգելել ու ջնջել փորձեն, նրանց Ոգին ծնելու է նոր հերոսական սերունդներ։
Պապիկս` Արամայիս Դանիելյանը, նույնպես եղել է նկարիչ: 1936 թվականին ձերբակալվում է Աղասի Խանջյանի մահվան մեջ հրապարակավ Լավրենտի Բերիային մեղադրելու համար:
Ցարական իշխանությունները 1886 թ. անցկացրին բնակչության նոր հաշվառումներ, որոնք պարունակում էին ավելի մանրամասն ու ամբողջական տվյալներ։ Դրանք ամփոփվեցին այսպես կոչված «Ընտանեկան ցուցակներում»։
«Իմ սիրելի որդի Գիքոր ջան։
Ի քաղաքն Թիֆլիս։
Մենք ողջ և առողջ ենք, միայն քու առողջութինն ենք ուզում, ամեն։ Քեզ շատ կարոտով բարով են անում ապին, նանը, Զանին, Մոսին, Միկիչը, Գալոն, ամեն։
Աներևակայելի մի պատմություն։ Կինոռեժիսոր Լաերտ Վաղարշյանը ծանր հիվանդ էր: Գրեթե ամեն օր կինոգործիչների շրջանում շշուկներ էին պտտվում, որ բժիշկները նրան հաշված ամիսների, օրերի կյանք են տվել: ՈՒստի հաշվի առնելով նրա ունեցած մեծ վաստակը հայկական կինոյում, որոշվեց Վաղարշյանին ներկայացնել ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստի կոչման:
Հուրախություն ինձ, եպիսկոպոս Վարդան Օձնեցուն նվիրված իմ ֆեյսբուքյան հրապարակումներից հետո մեծացել է հանրության հետաքրքրությունը Եպիսկոպոսյան տոհմի պատմության, նրա նշանավոր դեմքերի մասին: